Een encyclopedie over grafische technieken,
André Béguin.
Terug naar de
Hoofdpagina van de "Grafische encyclopedie"
Woodbury type
Een geniaal reproductie-procédé, waarbij eerst een sterk bas-reliëf wordt gemaakt,
langs fotografische weg, waarna er een metalen cliché van wordt gemaakt;
Een negatief wordt gecopieerd op gelatinepapier, dat met een chroomzout lichtgevoelig
is gemaakt. Dit wordt in warm water gelegd, zodat de niet belichte delen oplossen.
Wat dus wit was in het origineel, was zwart in het negatief en lost dus in de gelatine
op in het warme water, zodat aldaar een verdieping ontstaat, en omgekeerd. De gelatine
vertoont dus een bas-reliëf. Deze wordt nu gehard, eenvoudig door het te laten drogen.
De op deze manier verkregen gelatineplaat is zo hard, dat ze onder de hydraulische
pers in letterspecie kan worden afgedrukt. Dit metalen cliché vertoont dus nu een
reliëf, waarin alles hoog staat, wat in het origineel wit was, en laag, wat zwart was.
Feitelijk is dit een zeer ondiep bakje, met een bodem, die de originele foto in reliëf
weergeeft. Als inkt gebruikt men een zeer transparante, gelatine-achtige inkt, die
egaal aan de oppervlakte wordt afgestreken en al de verdiepingen vult met meer of minder
inkt, naarmate die verdiepingen meer of minder diep zijn. De inkt hecht dus capillair
in het reliëf. Het afdrukken gebeurt onder een soort boekdrukpers, dus niet onder de
walspers (etspers) die het lood te veel zou pletten. De aldus verkregen afdruk toont
aan de randen de weggeperste inkt. De randen worden weggeknipt en de afdruk wordt op
karton geplakt. Het resultaat is prachtig; ze worden vooral aangetroffen in Engelse
prentenboeken van omstreekt 1875. De Fransen noemen het procédé Photoglyptie.
Terug
naar de Hoofdpagina van de "Grafische encyclopedie"